Chwalę się :) - wygrana w konkursie ZwB

Strasznie się cieszę, bo wygrałam 

(wraz z dwiema innymi osobami)

ostatni konkurs

 Zbrodni w Bibliotece,

w którym nagrodą jest książka Joanny Opiat-Bojarskiej

"Gdzie jesteś Leno?".

Pytanie konkursowe brzmiało: Gdzie jest Lena?

Moja odpowiedź:

      Lena Pietrzak, studentka anglistyki wraz z przyjaciółmi z roku zamierzała uczcić udany koniec sesji letniej w jednym z ulubionych, poznańskich klubów - "Sandał". Do klubu miała zaledwie 10 minut pieszo, to tylko trzy przecznice dalej (w samym centrum miasta), więc postanowiła się przejść. Nie dość, że był ciepły wieczór, dzięki czemu podczas spaceru mogła spokojnie przemyśleć sprawę wakacyjnego wyjazdu, to jeszcze zaoszczędzi na taksówce. Wiedziała, że wieczór nie będzie całkiem przyjemny, bo choć mieli oblewać trzeci rok studiów to Lena musiała zrobić coś jeszcze. W głębokiej tajemnicy przygotowywała się do wyjazdu do Holandii, gdzie miała zbierać przez dwa miesiące borówki, by we wrześniu wybrać się na wycieczkę do Londynu. Wcześniej nie chciała nic nikomu mówić, bo po pierwsze nie chciała zapeszać, a po drugie bała się, że przyjaciele będą chcieli ją odwieść od tego pomysłu. Zwłaszcza Michał. Między nimi ostatnio zaczęło coś iskrzyć. Na początku Lena była zadowolona, jednak Michał szybko zaczął okazywać jej swoją zazdrość i zaborczość, a przecież ciągle przebywali w towarzystwie tylko swojej, sprawdzonej paczki. Lena miała nadzieję, że jej wyjazd do Holandii ostudzi nieco zapał Michała i gdy wróci to będzie tak samo jak dawniej, nie chciała tracić dobrego przyjaciela.

      Na spotkanie Lena ubrała swój ulubiony wygodny strój - zwykły t-shirt, jeansy i trampki. Portfel jak zwykle trzymała w tylnej kieszeni spodni. Nie miała w nim wiele gotówki, a prócz niej tylko dowód osobisty, kartę z narodowego funduszu zdrowia oraz kartę płatniczą, więc nie był wypchany, przez co prawie nie czuła, że ma go w kieszeni. Swój super płaski telefon nosiła z przodu spodni. Idąc do klubu Lena przyglądała się wystawom sklepowym i myślała o swoich sprawach. Gdy przeszła drugą przecznicę zadzwonił telefon. To Michał.

- Gdzie ty się podziewasz? Czekamy i czekamy, masz już 10 minut spóźnienia - powiedział rozżalony Michał.

- Och już idę - szybko odpowiedziała Lena - zagapiłam się na najnowsze wystawy, tyle nowych, wspaniałych kolekcji i wszystko w tych pięknych, pastelowych barwach. Możecie zaczynać beze mnie. Zamów dla mnie drinka, za 5 minut będę.

- Ok. Tylko nie zatrzymuj się więcej przy tych wystawach. Mam dla Ciebie niespodziankę - odrzekł Michał

- Oooooo to świetnie, już lecę - odpowiedziała Lena, po czym rozłączyła się, przyspieszyła kroku i szła dalej patrząc już tylko przed siebie.

       Michał czekał na Lenę jednak przed klubem, stwierdził, że w środku jest za głośno, a on ma jej coś ważnego do powiedzenia i obiecaną niespodziankę. Złapał Lenę za rękę, przyciągnął do siebie i szepnął:

- Powiedziałem reszcie, że porywam Cię dosłownie na chwilę. Obiecuję. Coś Ci pokażę i wracamy. Do tego czasu Zośka, Marcin i Jowita rozkręcą imprezkę. Chodź - i poprowadził ją do bramy w sąsiedniej kamienicy.

(...)

- Panie podkomisarzu, umówiliśmy się tutaj na 21.00. Lena chwilę się spóźniała, więc wyszedłem przed klub, by do niej zadzwonić, bo tu nie było zasięgu - wyznał zdenerwowany Michał - nie odbierała, próbowałem kilka razy. Zadzwoniłem, więc do domu. Zuza jej siostra mówiła, że Lena wyszła chwilę wcześniej. To mnie uspokoiło i wróciłem do środka, Marcin akurat wracał z baru z naszymi drinkami.

- Dlaczego nie wyszedł pan Lenie na przeciw? Koledzy mówią, że czuje pan do niej miętę - zagadnął podkomisarz Burzyński

- Och przecież to tylko 15 minut drogi stąd, pomyślałem, że Lena choć spóźniona sama dojdzie. Nie chciałem pić ciepłej wódki. Wie pan świętujemy zdane egzaminy.

(...)

    Lena obudziła się z tępym bólem głowy, leżała przywiązana do kaloryfera w nieznanym sobie miejscu. W półmroku widziała tylko, że to stary, od lat nie malowany pokój z łuszczącą się farbą na ścianach. Wystrój wnętrza z lat 80-tych nic jej nie mówił. Nie miała pojęcia gdzie jest. Głośny gwar rozmów i odgłosy ruchu ulicznego sugerowały, że to centrum miasta. Nie pamiętała jednak, jak się tu znalazła, ani jak długo tu jest. Na dworze było już jednak ciemno. Do pokoju wdarł się tylko lekki blask oddalonej nieco od budynku latarni. Dziewczyna była przerażona. Nie wiedziała co robić. Knebel na ustach nie pozwolił jej krzyczeć. Więzy na rękach i nogach nie pozwalały się ruszać. Była sama, czuła to, mimo to była przerażona...

Anna Drzewiecka, Ciotki

Autor: Anna Drzewiecka
Tytuł: Ciotki
Wydawnictwo: Wydawnictwo M
Miejsce i rok wydania: 2012
Ilość stron: 156

Zdjęcie pochodzi z tej strony.

     Książka Anny Drzewieckiej, choć niewielkich rozmiarów, jest pozycją bardzo wartościową. To zbiór wspomnień rodzinnych przekazywanych z pokolenia na pokolenie oraz własnych przeżyć i uczuć autorki - w takiej formie, w jakiej odbierała je jako mała dziewczynka. Autorka swoje wspomnienia usystematyzowała w zgrabne podrozdziały, dzięki czemu przekazane przez nią informacje nie są chaotyczne. 

     I tak autorka przedstawia nam zarys powstania rodziny, jej przedwojennych i wojennych losów (te szczątkowo wysupłane ze wspomnień babci); charakterystykę jej wielu ciotek, z których każda odznaczała się czymś szczególnym, niepowtarzalnym. Wszystkie były osobami ciekawymi i bardzo różniącymi się od siebie. Dodatkowo autorka wspomina o swoim dzieciństwie (które oczywiście ściśle było związane z ciotkami i babcią), swoich przyjaciołach, zwierzątkach i wyjątkowych miejscach.

    Lektura książki była dla mnie prawdziwą ucztą :) Dawkowałam sobie treść delektując się każdym rozdziałem oddzielnie. Uwielbiam takie historie! Żadna fikcja nigdy nie będzie lepsza od prawdy, rzeczywistości. Czytając książkę czułam się dokładnie tak jak wtedy gdy jako mała dziewczynka siadałam z babcią w jej kuchni, na drewnianych krzesłach przy stole nakrytym ceratą, przy pysznej herbacie (to stąd moje zamiłowanie do herbat wszelakich - ot kojarzy mi się z dobrymi wspomnieniami z dzieciństwa) i słuchałam opowieści babci. Opowiadała mi o czasach wojny, o służbie u Niemców, tęsknotą za szkołą, ale i o latach wcześniejszych gdy jako całkiem jeszcze mała dziewczynka zachwycała się jarmarkiem we wsi (i plastikowym kogucikiem), wyjadała kiełbasę ze święconki, czy pochowała w ogródku nowiutką lalkę w ogrodzie, bo wtedy gdy umierało tyle dzieci zabawa w pogrzeb była na porządku dziennym. Dla mnie to dobre wspomnienia. U babci zawsze czułam się ważna, kochana i bezpieczna. To samo uczucie wróciło podczas lektury książki Anny Drzewieckiej. Gdy czytałam o jabłonce na podwórku przed domem jednej z ciotek doskonale wiedziałam co czuła autorka i płakałam gdy jabłonka zniknęła. 

      Bardzo się cieszę, że miałam okazję poznać tę pozycję, bo sprawiła mi wiele przyjemności i wywołała lawinę własnych wspomnień. Wielki szacunek dla autorki za sposób opowiedzenia historii i umiejętność uszeregowania wspomnień, co wcale nie jest łatwe. Książkę polecam wszystkim bez wyjątku. Naprawdę warto!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Pani Dorocie

i Wydawnictwu M

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

- Przeczytam, tyle ile mam wzrostu (1,2cm)

- Polacy nie gęsi, czyli czytajmy polską literaturę

- Pod hasłem - Homo Sapiens

Agnieszka Skórzewska, Przyjaciółki na zawsze

Autor: Agnieszka Skórzewska
Ilustrator: Agnieszka Skulska
Tytuł: Przyjaciółki na zawsze
Seria: Klub Księżycowej Bransoletki
Wydawnictwo: Zielona Sowa
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2013
Ilość stron: 128
Wiek adresatów: 7 - 11 lat

Zdjęcie pochodzi z tej strony.

    Tę świetną książkę dla dziewczynek przeczytałam chyba ze 3 miesiące temu, ale całkowicie zapomniałam o recenzji - wiecie, że miałam wtedy w głowie kołowrotek :p 

      "Przyjaciółki od serca" to pierwszy tom bardzo ciekawej serii "Klub Księżycowej Bransoletki". Seria dotyczy trzech dziewczynek Mai, Małgosi i Kamili, które mieszkają w jednym bloku, na jednym z polskich! osiedli. I to jest jeden z czynników, który wpłynął na tak pozytywny odbiór tej książeczki. Nareszcie pozycja dla dziewczynek w młodszym wieku szkolnym (ok. 8-10 lat), dla których napisano książkę "prawdziwą", osadzoną w polskich realiach i traktującą o zwyczajnych radościach czy problemach dotyczących paczki dziewczynek. Wszystko jest takie realistyczne - krzyczący sąsiad czy sąsiadka, osiedlowe podwórko i przechadzający się po nim kot, zabawy dziewczynek, lekcje tańca. Jestem przekonana, że nie jedna dziewczynka odnajdzie w tym obrazie siebie - i chyba o to chodzi, nie?

   Maja wraz z rodzicami i starszą siostrą przeprowadza się do nowego mieszkania. Już podczas przeprowadzki poznaje dwie dziewczynki - Marysię i Kamilę. Choć Maja nie chodzi do tej samej szkoły co nowe koleżanki to dziewczynki szybko się zaprzyjaźniają. Łączy ich bowiem zamiłowanie do tańca. Dziewczynki uczestniczą w zorganizowanych zajęciach tanecznych w Domu Kultury, ale pragną stworzyć także własną grupę taneczną. Przyjaźń dziewczynek kwitnie. Szybko stają się sobie bliskie. Dla lepszego kontaktu wymyślają nawet specjalny język gestów. Realizują także jeszcze jeden ciekawy pomysł by Maja zawsze mogła wiedzieć co słychać u pozostałych dziewczynek i odwrotnie.
      Dziewczynki na znak wierności i przyjaźni noszą podobne bransoletki z wisiorkiem w kształcie księżyca - stąd nazwa grupy. Także młoda czytelniczka może stać się jedną z nich, gdyż do książki dołączona jest taka sama bransoletka jaką noszą dziewczynki. To stanowi jeszcze większą atrakcję :) Bardzo podoba mi się fabuła książki. Jest napisana przystępnym językiem, adekwatnym do słownictwa grzecznych, "ułożonych" czytelniczek w wieku naszych małych bohaterek. Sytuacje przedstawione są bardzo realne i prawdopodobne. Jestem przekonana, że dziewczynki i ich sprawy przypadną czytelniczkom do gustu i tak jak ja będą czekały na dalsze części serii.

Za możliwość przeczytania książki, 

a tym samym poznania tej wspaniałej serii

serdecznie dziękuję Agnieszce i Wydawnictwu Zielona Sowa

Książkę przeczytałam w ramach swojego wyzwania 

Odnajdź w sobie dziecko

Alex Kava, Płomienie śmierci

Recenzję zgłaszam na konkurs ZwB

Autor: Alex Kava
Tytuł: Płomienie śmierci
Wydawnictwo: Mira/Harlequin
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2013
Ilość stron: 401

Zdjęcie pochodzi tej strony.

     To już 12 książka autorki, której bohaterką jest Maggie O`Dell. Agentka FBI jest obecnie po rozwodzie, niedawno przeżyła postrzał w głowę i teraz wszyscy patrzą jej "na ręce", w szczególności jej nowy szef - Raymond Kunze. Właśnie dostaje wezwanie do pożaru starych magazynów, na razie wiadomo o jednej ofierze śmiertelnej. Czy będzie ich więcej? Maggie strasznie nie lubi pożarów, źle jej się kojarzą i prześladują w snach. Wszystko to z powodu tragicznej śmierci ojca, gdy Maggie była małą dziewczynką. Teraz dodatkowo niepokoi się o swojego przyrodniego brata Patricka, który poszedł w stronę ojca i również został strażakiem.

       To nie pierwsze podpalenie w mieście w ostatnim czasie, ale pierwsze z ofiarą śmiertelną. A to nie koniec. Wkrótce płoną dwa kościoły i inne miejsca. Szaleniec jest coraz groźniejszy. Rozpoczyna się walka z czasem, ofiar przybywa. Agentka pragnie jak najszybciej rozwikłać zagadkę, ale potworny ból głowy skutecznie jej to utrudnia. Zadanie nie jest wcale łatwe. Coś nie gra w tej sprawie, coś w faktach i dowodach niepokoi bohaterkę, a czas biegnie nieubłaganie. Czy sama będzie kolejnym celem? Takie śliczne, twarde babki przyciągają przecież szaleńców, którzy lubią trudne wyzwania. Jak będzie tym razem?

        Początkowo trudno mi było wgryźć się w akcję, bo zwyczajnie nie była wciągająca. I tak przez ponad 100 stron. Później gdy autorka odkryła kolejne "karty" akcja zaczęła nabierać tempa. Wreszcie sama podjęłam wyzwanie i chciałam pomóc agentce w rozwiązaniu tej sprawy. Częściowo miałam rację, więc byłabym pomocna w rozwikłaniu zagadki. Mimo to finał mnie zaskoczył i... zdenerwował! Chcę kolejnej części! Bo jak to tak??? Tak nie wolno traktować czytelników! No nic, i tak nic nie przyspieszę. Muszę cierpliwie czekać na kolejną część, która już zapowiada się ciekawie. A tymczasem pozostaje mi zgłębić pozostałe części serii z agentką O`Dell, bo do tej pory przeczytałam tylko dwie. Chętnie przeczytam o sprawie Stocky`iego albo historii dwóch chłopców rażonych prądem i znalezionych w lesie (o czym sprytnie wspomina autorka).

        Książkę polecam miłośnikom serii, ale także tym, którzy lubią rozwiązywać kryminalne zagadki i chętnie sięgają po thrillery i kryminały.

         Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Pani Monice z Wydawnictwa:

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

- Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (3 cm)

- Trójka e-pik (lipiec - żywioł)

The Versatile Blogger Award - wyróżnienie, zabawa blogowa

Na początku sierpnia Aneczka nominowała mnie do wyróżnienia 

The Versatile Blogger Award.

Osobiście nie specjalnie przepadam za tego typu "zabawami blogowymi",

ale skoro Aneczka zadała sobie tyle trudu i wytypowała 15 blogerów

i wśród jej typów byłam właśnie ja to czuję się w obowiązku wyjawić 

7 faktów o sobie :)

Zasady wyróżnienia:

1. Podziękować nominującemu blogerowi

Dziękuję Aneczko :)

2. Pokazać logo nagrody u siebie - zrobione!

3. Ujawnić 7 faktów o sobie:

• Jestem okropnie spóźnialska! Mam wrażenie, że nie ma drugiej takiej osoby na świecie! Pracuję po przeciwnej stronie ulicy, dosłownie na przeciwko i zawsze się spóźniam. Tak samo było na studiach, praktykach i w szkole (podstawówce i liceum). Nikt w rodzinie się nie spóźnia, a ja zawsze. Nawet jak się tak bardzo staram, wstaję godzinę wcześniej to i tak po drodze coś się wydarzy i się spóźniam.
• Uwielbiam herbatę. Dla mnie mógłby to być jedyny napój na świecie i byłabym szczęśliwa, fakt, że kawy też nie piję mało i rozsmakowuję się w różnych jej smakach, ale z powodzeniem mogłabym żyć pijąc tylko herbatę. Najbardziej lubię czarną i białą, ale ostatnio coraz częściej ciągnie mnie do zielonej. W domu zawsze mam kilkanaście smaków i wybieram je zgodnie z nastrojem i ... kaprysem.
• Najlepiej czuję się w domu. Nie lubię nigdzie wychodzić, ani wyjeżdżać. Nie umawiam się ze znajomymi (chyba, że przychodzą do mnie). Gdy zdarzy się, że jednak ruszę gdzieś dalej to znajomi śmieją się ze mnie, że byłam "za granicą", jak było? czy nie zapomniałam paszportu itp. Uwielbiam polskie góry i morze i choć ich widok ładuje moje akumulatory i dostarcza ogromnej energii to i tak, jak już wyjeżdżamy gdzieś na wakacje to robię to głównie ze względu na rodzinę.
• Jestem okropną bałaganiarą - niestety. Nie chce mi się sprzątać i tyle. Zresztą pół godziny po posprzątaniu domu i tak wszędzie leżą jakieś rzeczy (książki są wszędzie!). Nie wiem jak to możliwe, bo mama od małego wpajała nam jak ważny jest porządek i wszystko sprzątałyśmy na bieżąco. Nie było mowy o zostawianiu naczyń do umycia na drugi dzień (co u mnie jest nagminne), nigdzie nie wisiały ubrania (ja zostawiam je "tylko na chwilę"), podobnie było z innymi rzeczami, które zawsze trzeba było odłożyć na miejsce. A może właśnie dlatego??? Choć nie, moje siostry zawsze mają w domu czysto, bez względu na porę o której się do nich zajdzie.
• Kocham czytać, ale robię to bardzo powoli. Szybko się rozpraszam i myślę o jutrzejszych zakupach, pracy, zadaniu domowym Kornelii itp. Czytam tylko w samotności, najchętniej w nocy gdy wszyscy śpią lub rano przed pracą gdy domowników już nie ma. Nie potrafię się skupić gdy słyszę kosiarkę przed blokiem, śmiech dzieci, bicie zegara czy nawet cykanie świerszczy! Straszne, nie? Jestem jednak przekonana, że mam dysleksję, bo przejawiam większość objawów ją charakteryzujących, więc może to jest tego przyczyną. Nie zmienia to jednak faktu, że książki uwielbiam.
• Oprócz miłości do czytania jest też miłość do książek. Uwielbiam je mieć. Patrzeć na nie, wąchać, przekładać, głaskać (a jeszcze gdy litery na okładce są wytłaczane uhmmm). W domu mam ich nadmiar, więc znoszę do pracy, gdzie oczywiście udostępniam je koleżankom. Szukam okazji, by dostać tytuł z dłuuuuuuuuugiej listy "chcę mieć" w promocyjnej cenie, bo inaczej dawno poszłabym "z torbami". Książka to mój wymarzony prezent, ale rodzinka często myśli, że mam ich już dość i odrzuca moje życzenia z listu do Mikołaja (dzięki Sandrusia, że Ty do nich nie należysz!).
• Uwielbiam swoją pracę i nie wyobrażam sobie żebym mogła pracować w innym miejscu. Już nawet nie chodzi o samą bibliotekę szkolną, która jest idealna, a całą szkołę. Praca z dziećmi przynosi mi wiele radości i satysfakcji. Lubię zarażać je swoimi pasjami (czytanie, scrapbooking), patrzeć jak się rozwijają, jak zmieniają swoje postrzeganie świata i innych osób. Często pełnię rolę "doradcy", jestem ich głosem sumienia i rozsądku. Mi nie boją się powiedzieć czegoś, czego woleli by nie mówić "przedmiotowcom". Bywa różnie, z niektórymi dziećmi pracuje się gorzej, ale wierzę, że wszystkie dzieci są w głębi dobre i czasem po prostu gubią się w tym co robią lub zwyczajnie chcą zwrócić na siebie czyjąś uwagę. Nie należy ich za to potępiać, z góry skreślać tylko wyciągnąć rękę i pomóc. 

4. Nominować 15 blogów, które Twoim zdaniem na to zasługują.

Wszyscy blogerzy zasługują na to wyróżnienie, dlatego nie będę nikogo nominowała. Zapraszam do zabawy chętne osoby - czujcie się przeze mnie nominowani, bo wszyscy na to zasługujecie :)

5. Poinformować nominowanych o tym fakcie.

Wszystkich chętnych zapraszam do zabawy.

Zapowiedzi/nowości sierpień 2013

W tym miesiącu przejrzałam oferty wydawnicze tylko z grubsza,

bo wcześniej nie miałam czasu, a już 5 sierpnia,

więc czas najwyższy na odpowiednią notkę :)

Autor: Diane Chamberlain

Tytuł: Zatoka o północy

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Należący do rodziny letni dom na wybrzeżu New Jersey był dla Julie Bauer miejscem wakacyjnej sielanki… dopóki nie została zamordowana jej siedemnastoletnia siostra. Przez ponad czterdzieści lat, jakie minęły od śmierci Izzy, Julie nie zdołała uporać się z poczuciem winy, które rzuciło cień na całe jej życie, poważnie komplikując stosunki z matką i nastoletnią córką. 
Niespodziewanie znaleziony list ujawnia, że do więzienia za morderstwo trafiła niewłaściwa osoba. Powraca pytanie, co naprawdę zaszło tamtej strasznej sierpniowej nocy w 1962 roku. Przy okazji wznowionego śledztwa wychodzą na jaw kolejne tajemnice; i choć ich wyjaśnienie wymaga bolesnego zmierzenia się z przeszłością, dzięki odkryciu prawdy Julie i najbliższe jej osoby mogą wreszcie zaznać spokoju. 

------------------------------------------------------------

Autor: Aly Cha

Tytuł: Zanim przekwitną wiśnie

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Pewnej wietrznej zimowej nocy Miho przyprowadza sześcioletnią córkę do domu swojej matki, Asako, i obiecuje wrócić po nią wraz z nastaniem wiosny. Gdy płatki kwiatów wiśni zaczynają opadać, Asako wie, że wnuczka zostanie z nią dłużej, niż się spodziewała, być może już na zawsze. Wiele lat wcześniej Miho opuściła rodzinny dom zraniona i pełna żalu do matki. Przyczyny, dla których tak się stało, wyjaśnia opis burzliwej historii pięciu pokoleń kobiet z rodu Tanaka, pełnej cierpienia, ale też nadziei na lepszy los. 

-------------------------------------------------------------

Autor: Katarzyna Michalak

Tytuł: W imię miłości

Wydawnictwo: Literackie

Zaskakujące zwroty akcji,  tajemnice i skrywane emocje oraz skomplikowane relacje rodzinne, to w skrócie najnowsza książka Katarzyny Michalak!

Edward, właściciel pięknego starego domu na Jabłoniowym Wzgórzu, nie przeczuwa rewolucji, która nagle nastąpi w jego życiu. Rewolucja ma na imię Ania, ma dziesięć lat i właśnie straciła wszystko… Tajemnica z przeszłości zmusi mężczyznę do postawienia pytań o to, co naprawdę jest ważne, i czy w jego życiu jest miejsce na rodzinę.

Trzymająca w napięciu historia o poszukiwaniu własnego miejsca na ziemi, potrzebie bycia kochanym, tęsknocie za prawdziwą rodziną i o tym, że cuda się zdarzają. Ogromna ilość wzruszeń gwarantowana!

---------------------------------------------------------------------------

Autor: Barbara O`Neal
Tytuł: Sekrety uczuć
Wydawnictwo: Literackie

Po traumatycznym wypadku Tessa Harlow powraca do rodzinnego miasteczka, Las Ladronas. Wydawać by się mogło, że wraz z wypadkiem jej życie się skończyło… Tymczasem jest na odwrót. Na drodze Tessy staje Vince. Czy to ta prawdziwa miłość, o której Tessa od dawna marzy? Żeby odpowiedzieć na to pytanie, Tessa będzie musiała zmierzyć się z przeszłością, a także z sobą samą…

-----------------------------------------------------------------------------

Autor: Claire Cook

Tytuł: Lawendowe dziewczyny

Wydawnictwo: ZNAK

Noreen niedawno straciła pracę i rozstała się z chłopakiem. Aby zwalczyć depresyjny nastrój, zaczyna spacerować. Codziennie. Wkrótce dołączają do niej sąsiadki Tess i Rosie. 
Podczas przechadzek przyjaciółki rozmawiają, dzielą się sekretami, zwierzają z problemów.
Kiedy decydują się na wspólny wyjazd na festiwal lawendy, nawet nie spodziewają się, jak bardzo zmieni się życie każdej z nich.

----------------------------------------------------------------

Autor: Annabel Pitcher
Tytuł: Moja siostra mieszka na kominku
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
(zdjęcie i opis pochodzą z tej strony) - podpatrzone u Klaudyny

Od tamtego wydarzenia dziesięcioletni Jamie nie płakał ani razu. Chłopiec wie, że powinien – przecież Jasmine płakała, i mama, a tacie zdarza się to do dziś. Roger wprawdzie nie uronił ani jednej łzy, ale to w końcu kot, poza tym nie znał Rose aż tak dobrze.Wszyscy dookoła zapewniali, że czas leczy rany, tylko że to jedno z tych kłamstw powtarzanych przez dorosłych, gdy nie wiedzą, co powiedzieć. Minęło już pięć lat, a jest jeszcze gorzej: tata wciąż pije, mama zniknęła, a Jamie został z pytaniami, na które sam musi sobie odpowiedzieć.Ta historia to właśnie jego opowieść. To niewyobrażalnie prawdziwa i wzruszająca relacja z wysiłków małego chłopca, próbującego zrozumieć tragedię, która rozbiła jego rodzinę.

Podsumowanie lipcowej odsłony wyzwania "Odnajdź w sobie dziecko" (z małym poślizgiem)

    Przepraszam Was wszystkie za spóźnienie, miałam w domu rodzinkę i nie dałam rady napisać podsumowania wcześniej (choć w tym miesiącu udział wzięło zaledwie 7 osób). Mam nadzieję, że osłabienie zainteresowania wyzwaniem nie wynika z braku nagrody w ubiegłym miesiącu, a po prostu z powodu nadmiaru innych obowiązków lub błogiego urlopowania :) W tym miesiącu niestety losowania też nie będzie, ale obiecuję, że we wrześniu do niego wrócę.

        Jak wspomniałam w lipcu w wyzwaniu wzięło udział 7 osób, ale przeczytałyśmy aż 43 książki i książeczki :) Jestem z Was dumna :)

Nasze wyniki:

Ja, czyli magdalenardo

- Caroline Lawrence "Sprawa tchórzliwego dezertera" (2013) recenzja - od 9 do 13 lat
- Zofia Stanecka "Basia i podróż" (2013) recenzja - od 3 do 7 lat
- Zofia Stanecka "Basia i alergia" (2013) recenzja - od 3 do 7 lat
- Marjolijn Hoł "Mała szansa" (2010)  recenzja - od 10 lat  

Ejotek

- Maria Nienartowicz "Bajkowy przewodnik dla dzieci. Karpacz" (2011) recenzja 

Izabelka

- "Przeprowadzka" z serii "To nic strasznego" (2009) recenzja - od 3 lat
- "Przedszkole" z serii "Nic strasznego"  (2009) recenzja - od 3 lat
- Danuta Wawiłow "Rupaki" (1980) recenzja - od 4 do 8 lat
- Francesca Simon "Koszmarny Karolek jedzie na wakacje" (2011) recenzja - od 4 lat
- Christian Tielmann "Maks nie rozmawia z obcymi" z serii Mądra Mysz (2013) recenzja - od 3 do 8 lat
- Christian Tielmann "Maks zostaje mistrzem świata" z serii Mądra Mysz (2013) recenzja - od 3 do 8 lat

Miłośniczka Książek

 - Valerie Thomas "Winnie w kosmosie" (2013) recenzja - od 3 do 5 lat
- Anna Gras "Misiek i fałszerze czekolady" (2008) recenzja - od 10 lat
- Marcin Mortka "Przygody Tappiego z Szepczącego Lasu" (2012) recenzja - od 6 lat
- Katarzyna Zychla "Uczucia Maksa" (2013) recenzja - od 2 do 6 lat
- Sławomir Hanak "Lipcowe przypadki Agatki" (2013) recenzja - od 8 do 11 lat (!!!)
 - Jonathan Swift "Podróże Guliwera" (2013) recenzja - od 8 do 11 lat

 - Mark Twain "Przygody Tomka Sawyera" (2006) recenzja - od 10 do 14 lat

Katarzyna K

- Ilza Evro "Staś i leń" (?) recenzja (od 4 lat)
- Marcin Fabjański "Ogryzek Aureliusza" (2011) recenzja  - dla młodzieży 

Martyna

- Marcel Marlier, Gilbert Delahaye "Martynka w wesołym miasteczku" (2007) recenzja
- Marcel Marlier, Gilbert Delahaye "Martynka w pociągu" (2011) recenzja
- Marcel Marlier "Ania i Krzyś przyjaciele Martynki w kraju liliputów" (2008) recenzja
- Angela Sommer-Bodenburg "Wampirek na wsi" (2011) recenzja  - od 7 do 12 lat
- Marion Johnson"Kajtuś. Parada cyrkowa" (2010) recenzja - od 3 lat
- Christine  L'Heureux, Gisele Legare "Kajtuś w przedszkolu" (2012) recenzja - od 3 lat
- Thor Bishopric, Toddy Swift "Kajtuś. Moje przedstawienie" (2010) recenzja - od 3 lat
- Frances Gallagher "Kajtuś. Na rowerku" (2012) recenzja - od 3 lat

Kiti

- Agnieszka Chylińska "Zezia i Giler" (2012) recenzja
- Grzegorz Rzepka "Zaczarowany sen" (2013) recenzja 
- Małgorzata Kyc "Fiolet(k)owy świat” (2013) recenzja 
- Zofia Stanecka "Basia i biwak" (2011) recenzja 

- Marcel Marlier, Gilbert Delahaye "Martynka tańczy”  (2009) recenzja
- Holly Webb "Tajemniczy kucyk” (2013) recenzja 
- Marcel Marlier, Gilbert Delahaye "Martynka i pies na medal” (2009) recenzja
- Holly Webb "Znikający króliczek" (2013) recenzja
- Agnieszka Lipska "Pomocnik Świętego Mikołaja” (2012) recenzja
- Holly Webb "Szczeniaczek spełniający marzenia” (2013) recenzja
- Zofia Poletyło "Z koszyka ogrodnika” (2012) recenzja 
- Marcel Marlier, Gilbert Delahaye "Martynka i wróbelek” (2009) recenzja
- Katarzyna Prudło "Sekrety małej poduszki” (2012) recenzja
- Agnieszka Przywara "Anielskie sprawki” (2012) recenzja
- Mariola Fajak-Słomińska "Atolka” (2013) recenzja 

Zapraszam do dalszego czytania i zostawiania linków do Waszych recenzji pod tym postem.

Przypominam o podawaniu roku wydania książki oraz wieku odbiorców.

Jeśli Wam to nie sprawi problemu proszę też o wpisanie autora, tytułu (w cudzysłowie), 

roku wydania i wieku odbiorców przy podawaniu linku. 

Bardzo ułatwiłoby mi to tworzenie podsumowania i uzupełniania linków w zakładce wyzwania.

Cieszę się, że czytacie też książki dla starszych dzieci tj. w wieku szkolnym, 

bo ułatwia mi to dobieranie książek do mojej szkolnej biblioteki.

Jestem Wam za to ogromnie wdzięczna.

Dziękuję :)