Stosik październikowy - bardzo owocny :)

Mam przyjemność zaprezentować Wam mój 

stosik październikowy :)

Bardzo udany :)))

Część pierwsza:

Od góry:
  1) Kerry Connor "Ucieczka w mrok" - ze strychu koleżanki z pracy :)
  2) Wayne Joanna "Przez całą dobę - j.w.
  3) Debra Webb "Najbliższy wróg" - j.w.
  4) Christie Ridgway "Przebudzenie" - j.w.
  5) Catherine George "W słońcu Toskanii" - j.w.
  6) Shirley Jump/Barbara Hannay "Ślub o poranku/Nauczycielka tańca" - j.w.
  7) M.C. Beaton "Agatha Raisin i śmiertelny ślub" - wygrana u przynadziei
  8) M.C. Beaton "Agatha Raisin i zakopana ogrodniczka" - j.w.
  9) M.C. Beaton "Agatha Raisin i wredny weterynarz" - j.w.
10) David Foenkinos "Delikatność" - wygrana na www.granice.pl
11) Piotr Schmandt "Gdański depozyt" - wygrana u Julii Orzech (+ Susan Crosby "Sekrety Los Angeles" - brak na zdjęciu, książka pożyczona koleżance)
12) Monika Szwaja "Zupa z ryby Fugu" - wygrana w Maminkowie
13) E. L. James "Pięćdziesiąt twarzy Greya" - zakup własny w Biedronce
14) Megan Hart "Trzy oblicza pożądania" - do recenzji od Wydawnictwa  Mira/Harlequin
15) Maureen Lee "Nic nie trwa wiecznie" - do recenzji od Wydawnictwa Świat Książki
16) Nora Roberts "Lasy w płomieniach" - j.w.
17) z prawej Peter Abrahams "Atlas anatomiczny" - j.w.
18) z prawej Gwyneth Paltrow "Córeczka tatusia" - j.w.

A teraz moja duma! 

Książki upolowane w promocji Weltbildu

Milion książek na jesień od 9,90

Od góry:
19) Beata Pawlikowska "Blondynka w Meksyku"
20) Beata Pawlikowska "Blondynka w Indiach"
21) Martyna Wojciechowska "Wenezuela"
22) Martyna Wojciechowska "Kambodża"
23) Piotr Kraśko "Bliski Wschód"
24) Piotr Kraśko "Afryka"
25) Olivia Lichtenstein "O czym nigdy nie powiedziała Ci matka"
26) Santa Montefiore "Smak szczęścia"
27) Santa Montefiore "Spotkamy się pod drzewem Ombu"
28) Katherine Scholes "Żona myśliwego"
29) Kamila Shamsie "Wypalone cienie"
30) Linda Holeman "Szafranowa brama"
31) Linwood Barclay "Największy lęk"
32) Elin Hilderbrand "Powrót na wyspę"
33) Margaret Cezair - Thompson "Córka pirata"
34) Frederique Deghelt "Babunia"
35) Ałbena Grabowska - Grzyb "Tam, gdzie urodził się Orfeusz"
36) Dianne Dixon "Język sekretów"
37) Dan Bagley "Pani Nikt"
38) "Udane przyjęcia. Podręczny poradnik"

Na zdjęciu brakuje jeszcze trzech książek:
39) Katherine Scholes "Królowa deszczu" - również z promocji Weltbildu - pożyczona koleżance
40) Karen Kingsbury "Po tej stronie nieba" - j.w.
41) Virginia C. Andrews "Płatki na wietrze" - zakup własny w Biedronce - pożyczona koleżance. Choć książkę już czytałam to po prostu musiałam ją mieć do kolekcji :)

Uwielbiam październikowy stosik!

Większość z tych książek trzymam na rogu biurka by móc do woli cieszyć oczy hehe :)

Mimo wszystko cieszę się, 

że Weltbild kończy swoją promocję - są szanse, że nie dojdzie do rozwodu :p

W listopadzie obchodzę swoje 30-te urodziny 

i w związku z tym mam nadzieję, że znowu kilka książek mi wpadnie :)

Okropna jestem!

Niezapomniane lektury z dzieciństwa - klasa II (część 2)

Tytuł: Kubuś Puchatek
Autor: Alan Alexander Milne
Przełożyła: Irena Tuwim
Ilustrator: Ernest H. Shepard
Wydawnictwo:
Nasza Księgarnia
Rok wydania: 1984 

     Pewnie trudno w to uwierzyć, ale nigdy wcześniej nie czytałam "Kubusia Puchatka" w oryginalnej wersji. Zdarzyło się, że swojej młodszej siostrze czytałam historyjki o Kubusiu, ale w "disneyowskiej" wersji.

      Szczerze mówiąc to jakoś inaczej sobie wyobrażałam tę książeczkę. Opowiedziane w niej historie są bardzo proste (nierozbudowane) i zawierają tylko kilka fragmentów z życia Kubusia Puchatka, Krzysia i pozostałych mieszkańcach lasu. No właśnie... a gdzie Tygrysek??? Czy jest on wymysłem Disneya, czy też pojawia się w drugiej części przygód Kubusia "Chatce Puchatka". Byłam bardzo tym faktem zdziwiona.

       Przyznam, że byłam książką troszkę rozczarowana, być może miałam względem niej zbyt duże oczekiwania, ze względu na to, że jest tak znana i lubiana. Jednak język autora nie do końca mnie przekonał (myślę, że gdybym książkę przeczytała jako dziecko z odbiorem byłoby jeszcze gorzej). Nie mniej jednak spodobała mi się ta przyjaźń "ponad wszystko" - bez względu na wzrost, wygląd, posiadaną wiedzę czy osobowość (wiecznie niezadowolony Kłapouchy). Najbardziej spodobała mi się opowieść o ocaleniu Prosiaczka w czasie powodzi. Ubawiłam się też czytając o urodzinowych prezentach dla Osiołka i o tym jak Kubuś za dużo zjadł i zaklinował się w drzwiach Królika.

           Tak czy inaczej bardzo się cieszę, że dzięki wyzwaniom, w których biorę udział sięgnęłam po tę książkę i ją poznałam. Dzięki temu mogłam też bez obaw, że popełnię jakąś gafę poprowadzić pierwszy raz "Urodziny Kubusia Puchatka", które były finałem organizowanego przeze mnie konkursu plastycznego na "Prezent dla Kubusia Puchatka" (zdjęcia prac poniżej).

I poczęstunek, czyli małe co nieco - chrupki z miodem :)

"Kubusia Puchatka" przeczytałam w ramach wyzwań:

Niezapomniane lektury z naszego dzieciństwa , Z literą w tle i Trójka e-pik

E. L. James, Pięćdziesiąt twarzy Greya - recenzja gościnna

Dziś na blogu nietypowa recenzja, bo... 

napisana przez koleżankę Patrycję.

Mam nadzieję, że częściej będzie u mnie gościć :)

Na pierwszy ogień idzie książka 

"Pięćdziesiąt twarzy Greya" E. L. James.

Ja książki jeszcze nie czytałam (choć Patrycja czytała właśnie mój egzemplarz).

(źródło okładki)

     Studentka ostatniego roku literatury angielskiej Anastasia Steele w zastępstwie przyjaciółki musi przeprowadzić wywiad z prezesem Grey Enterprises Holiday Inc. Jej wiedza na temat właściciela firmy ogranicza się do dwóch informacji: wybitny przedsiębiorca oraz główny dobroczyńca jej uczelni. Z listą pytań i bez entuzjazmu Ana wyrusza przeprowadzić wywiad zaplanowany zaledwie na kilka minut. Młoda dziewczyna w momencie przekroczenia progu ogromnego biurowca znajduje się w świecie, który jest jej zupełnie obcy. Jednak największym zaskoczeniem okazuje się pewny siebie, władczy, inteligentny, nieziemsko przystojny i wręcz hipnotyzujący dwudziestokilkuletni Christian Grey. Kilkuminutowa rozmowa jest początkiem całkowitych zmian w każdej sferze życia Any.

        Książkę czyta się z zapartym tchem, oczekując na więcej czytelnik razem z Anastasią przeżywa jej rozterki i razem z nią chce odkryć tajemnice pięćdziesięciu odcieni Greya, który jest niezwykle złożoną postacią. Autorka bardzo powoli i w wyważony sposób odkrywa fakty dotyczące życia głównego bohatera, które są kluczem do zrozumienia jego zachowania. Dużą część powieści stanowią szczegółowe sceny erotyczne, które jednak bardzo dobrze komponują się z treścią książki i oczywiście postacią fascynującego Christiana.

          W moim przekonaniu streścić książkę ograniczając się do seksu, to jak opisać "Wichrowe Wzgórza" pod kątem podziału klasowego. Niezaprzeczalnie seksu jest tu bardzo dużo, ale ma on ścisły związek z osobowościami i decyzjami bohaterów. Uważam "Pięćdziesiąt twarzy Greya" za niezwykle ciekawą i zupełnie inną lekturę niż to co do tej pory czytałam.

Patrycja

     Jak wspomniałam książki jeszcze nie czytałam, ale na pewno to zrobię. Słuchając wywodów Patrycji na temat książki nie mogłam się nadziwić tym wszystkim negatywnym opiniom. Na jednym z blogów przeczytałam, że w książce nie ma żadnej fabuły! - a tu słyszę, że jest!... przyznam, że książka intryguje mnie coraz bardziej. I to wcale nie ze względu na zawarty w niej seks, a właśnie ze względu na tak skrajne opinie - z jednej strony zachwyt i zadowolenie z drugiej - obrzydzenie i oburzenie. 

Tess Gerritsen, Śladem zbrodni

Autor: Tess Gerritsen
Tytuł: Śladem zbrodni
Wydawnictwo: Mira/Harlequin
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2012

Zdjęcie: źródło

     Kolejne spotkanie z twórczością Tess Gerritsen tylko mnie utwierdziło w przekonaniu, że kolejne pozycje autorki mogę brać "w ciemno". Dostałam dokładnie to czego oczekiwałam: kryminalną zagadkę przyprawioną lekkim (nieprzesadnym) romansem, tajemnicę i napięcie utrzymujące się do końca książki. Jedyną skazą książki są dość często pojawiające się literówki, ale nie jest to wina autorki i nie ma wpływu na fabułę.

           

   Gdy Beryl przypadkiem dowiaduje się, że wersja na temat śmierci rodziców, którą do tej pory ją karmiono jest nieprawdziwa, postanawia poznać prawdę. Bez wahania udaje się do Paryża, by szukać śladów, które mogą pomóc rozwikłać zagadkę. Szybko okazuje się, że z takiego obrotu sprawy nie wszyscy są zadowoleni. Niespodziewane przeszkody przekonują tylko Beryl i jej brata Jordana, że w śmierć rodziców musiał być ktoś wplątany. Życie rodzeństwa jest coraz bardziej zagrożone. Giną kolejne osoby, których zadaniem była ochrona Tavistocków. Na szczęście jest przy nich Richard, który daje z siebie wszystko, by ich chronić, w czym bardzo pomocne są umiejętności nabyte podczas służby w CIA sprzed laty. Tylko cudem udaje im się ocaleć i rozwiązać tajemnicę.

      Na początku książki trudno było mi w nią "wejść" ze względu na dużą ilość postaci. Jednak zaraz po ich przyjeździe do Paryża sytuacja nabiera tempa i ciekawi coraz bardziej. Autorce udało się zbudować napięcie, dzięki wspaniałą grą odkrywanych faktów. Przyznam, że próbowałam przechytrzyć rodzeństwo i wcześniej rozwikłać zagadkę. Jednak moje zdolności szpiegowskie są... kiepskie i dałam się zaskoczyć finałem (choć nie do końca, bo część tajemnicy rozszyfrowałam sama :) Książkę bardzo dobrze się czyta. Widać, że autorka potrafi budować napięcie, w każdej tworzonej przez siebie historii. Miło było powrócić do tego gatunku. Kiedyś czytałam, że niektórzy zastanawiają się czy autorka pisze romanse z wątkiem kryminalnym, czy thrillery z wątkiem romansowym. Myślę, że po przeczytaniu tej książki nikt nie będzie miał wątpliwości.

     Podsumowując: "Śladem zbrodni" to wspaniała lektura o wartkiej akcji, z odpowiednią dawką tajemnicy i zaskakującym zakończeniem.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Pani Monice z Wydawnictwa:

Baza recenzji Syndykatu ZwB

Peter Abrahams, Atlas anatomiczny

Autor: Peter Abrahams
Tytuł: Atlas anatomiczny 
Podtytuł: Ciało człowieka: budowa i funkcjonowanie
Wydawnictwo: Świat Książki
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2012
Ilość stron: 256

 Zdjęcie: źródło

   "Atlas anatomiczny. Ciało człowieka: budowa i funkcjonowanie" to książka, która przyda się w każdym domu. Nie tylko tam, gdzie są lekarze, studenci medycyny, maturzyści i pozostali uczniowie. To wspaniała skarbnica wiedzy na temat ciała ludzkiego odsłaniająca wszelkie zagadki i tajemnice naszych kości, mięśni, nerwów, organów i układów. Każde zagadnienie okraszone jest kolorowymi ilustracjami z dokładnym opisem. Tematy są bardzo dokładnie i obszernie wyjaśnione (sam mózg opisany jest na 16 stronach!). Przyznam szczerze, że tak gruntownej wiedzy nie zdobyłam nawet w klasie maturalnej, choć przed maturą z biologii miałam mnóstwo dodatkowych zajęć i rozszerzonej literatury. Tutaj poznajemy szereg informacji dotyczący organizmu "od czubka głowy aż po palce stopy*". Dodatkowo poznajemy wiele ciekawostek dotyczących funkcjonowania organizmu np. dotyczące węchu (strona 33), rodzaje kształtów żołądka (strona 161), śmierć mózgowa (75). Na końcu książki znajduje się rozbudowany indeks zawierający również nazwy łacińskie.

        Książkę dobrze się czyta, gdyż napisana jest zrozumiałym językiem.Po jej lekturze nasze ciało nie będzie miało przed nami już żadnych tajemnic :) .... teraz przydałby się tak pięknie wydana książka dotycząca osobowości człowieka. Bo skoro znamy już ciało, chętnie pozna się i duszę :)

* cytat pochodzi ze wstępu do książki, strona 7

Wydawnictwo:

Za możliwość przeczytania książki pięknie dziękuję Agnieszce z Weltbild 

Zobacz także:

Otfried Preussler, Przygody Małego Wodnika

Tytuł: Przygody Małego Wodnika
Autor: Otfried Preussler
Ilustrator: Winnie Gebhardt
Wydawnictwo: BONA
Miejsce i rok wydania: Kraków 2012
Ilość stron: 120

Zdjęcie: źródło

    "Przygody Małego Wodnika" to historia o niezwykłym chłopcu zamieszkującym dno Młyńskiego Stawu. Poznajemy go w dniu, w którym pojawił się domu. Jego rodzice bardzo się z tego powodu cieszyli. Chłopiec szybko dorastał, bo w wodnym świecie takie procesy zachodzą szybciej niż wśród ludzi. Mały Wodnik szybko, więc mógł opuszczać dom i samodzielnie zwiedzać staw, a wkrótce nawet wyjść na brzeg. W trakcie swoich "wędrówek" miał mnóstwo wspaniałych przygód. Jedne były śmieszne, inne straszne, czasem mógł się wykazać odwagą, a czasem... za niesforne zachowanie dostać burę od taty. Nasz bohater jest jednak czarującą postacią i nie sposób się na niego gniewać. Ma przyjaciół w stawie i na brzegu - prawdziwe ludzkie dzieci.

      Lektura książeczki bardzo mnie rozbawiła :) Nasz mały psotnik miewał coraz to nowe, ciekawe przygody i sama zastanawiałam się co też wymyśli następnego dnia. Jego najbardziej szaloną przygodą było urządzenie sobie ślizgawki przy kole młyńskim, ale inne, jak jedzenie "pieczonych kamieni", wydobywanie błyskawic z pudełka, były równie interesujące. A to dopiero początek... Koniecznie musicie przekonać się sami :)

         "Przygody Małego Wodnika" to bardzo ciepła pozycja. Przeznaczona dla czytelników w młodszym wieku szkolnym, ale z powodzeniem może być czytana przez rodziców swoim przedszkolakom. Pozwala rozwijać wyobraźnię dziecka (w końcu kto z nas nie zastanawiał się jak wygląda życie pod wodą?!). Ma bardzo pozytywne przesłanie, jest wolna od przemocy i agresji, zawiera przestrogi przed niebezpieczeństwem (kilkukrotnie autor przypomina, że pewne czynności, które może wykonać wodnik nie są przystosowane do ludzi) ukazuje zdrowe relacje rodzinne i przypomina najważniejsze wartości. Bardzo przyjemnie spędziłam czas nad brzegiem Młyńskiego Stawu obserwując niecodzienne historie :) Gorąco polecam! Zwłaszcza teraz gdy świat zalany jest komputerami, telefonami, elektryką, a dzieci nie potrafią same zorganizować sobie konstruktywnej zabawy.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Pani Katarzynie

z Wydawnictwa BONA

    

Gwyneth Paltrow, Córeczka tatusia

Tytuł: Córeczka tatusia
Autor: Gwyneth Paltrow
Wydawnictwo: Świat Książki
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2012

Źródło zdjęcia: Weltbild

    Wspólne posiłki to okazja do wspólnych rozmów, pogłębiania więzi i celebrowania tradycji rodzinnych. Takie przekonanie wpajał Gwyneth Paltrow jej ojciec już gdy była małą dziewczynką. Początkowo odwiedzali restauracje, w których cieszyli się ze wspólnie spędzanych chwil. Z czasem przenieśli się do własnej kuchni, w której Bruce Paltrow mógł ugościć nie tylko własną rodzinę, ale i liczną grupę przyjaciół. Tak zrodziła się rodzinna tradycja. Gdy Gwyneth miała 18 lat zaczęła przygotowywać posiłki wraz z ojcem, w czym odkryła wielką pasję, spełnienie i radość z każdego przygotowanego dania. Pasja gotowania ogarnęła Gwyneth całkowicie. Kobieta zaczęła dowiadywać się o produktach żywnościowych coraz więcej. Wiele z uzyskanych informacji (wpływ pestycydów, herbicydów, hormonu wzrostu, antybiotyków czy konserwantów na żywność) zmieniło jej pogląd na odżywianie się i zainteresowało kuchnią makrobiotyczną. W związku z tym od lat stara się gotować zdrowo, wyłącznie ekologicznych produktów. Wyeliminowała z diety czerwone mięso, jada tylko drób z ekologicznych farm. W kuchni Gwyneth mocno wyczuwalne są hiszpańskie smaki. Autorka od dzieciństwa fascynowała się Hiszpanią i gdy tylko nadarzyła się okazja wymiany studenckiej od razu z niej skorzystała. W Madrycie poznała wspaniałą rodzinę Lazaro, z którą kontakty utrzymuje do dziś. Julia - głowa rodziny Lazaro nauczyła Gwyneth gotowania hiszpańskich potraw oraz znaczenia tej codziennej czynności. Kuchnia odgrywała, więc w Gwyneth duże znaczenie w dwójnasób. Choć jej ojciec zmarł w 2002 roku, Gwyneth nadal "kultywuje" rodzinne tradycje we własnym domu. Przywiązuje dużą wagę do tego, by posiłki przygotowywać wraz z dziećmi, angażuje je do całego procesu wybierania potraw i tworzenia jadłospisu. Wspólne gotowanie pogłębia więzi rodzinne, zwiększa poczucie własnej wartości i podnosi samoocenę dzieci.

     Gwyneth Paltrow w swojej książce prezentuje różnego rodzaju przepisy na zdrowe potrawy (w większości zdrowe - czasem robi odstępstwa od reguły), radzi jak zachęcać dzieci do wspólnej pracy. Udziela także innych praktycznych porad dotyczących kuchni. Niestety część produktów używanych przez Gwyneth w kuchni nie występuje w polskich sklepach (nawet europejskich). Innym minusem jest to, że nie do każdego przepisu dołączone jest zdjęcie. W dziale z zupami mamy tylko trzy zdjęcia, a szkoda, bo pomijając przepisy na bazie składników, których nie znam np. dynia piżmowa, są takie, których skład i przygotowanie bardzo do mnie przemawia. Wolałabym więc wiedzieć, jak powinien wyglądać efekt końcowy (np. wegetariańskie chili, krem z groszku i bazylii na zimno). W całej książce więcej jest zdjęć samych produktów, czy zdjęć rodzinnych niż gotowanych i przyrządzanych potraw. Mimo to książka zawiera wiele przepisów, które mnie zaciekawiły i chętnie z nich skorzystam. Co jak co, ale zupa z białej fasoli "podoba mi się" bardzo. Mmmm, aż jeść mi się zachciało na samo wspomnienie. Mojej uwagi natomiast nie przyciągnęły sałatki - praktycznie wszystkie są z sałatą, której ja w ogóle nie lubię :( O każdym z działów mogłabym pisać i pisać, ale widzę, że recenzja rośnie mi do nietypowych u mnie rozmiarów. Nie będę, więc zdradzać wszystkiego :)

        Proponowana w książce kuchnia z całą pewnością jest dla mnie oryginalna, większości potraw czy składników nie znam, innych sama nigdy bym nie połączyła (np. hamburger z tuńczyka, spaghetti z plastrami smażonej cukinii - a to przecież moje ulubione warzywo!, naleśniki z sezamem). Znajdują się tu przepisy na zupy, sałatki, hamburgery i kanapki, makarony, dania główne, przystawki, śniadania, desery. Bardzo mi się podoba to, że każdy przepis opatrzony jest jakimś komentarzem, wspomnieniem, radą czy ciekawostką. Taka forma sprawia, że książka ma odpowiedni nastrój, jest łatwiejsza w odbiorze i stanowi pewnego rodzaju podręcznik do udanego życia rodzinnego. To w książce zdecydowanie podoba mi się najbardziej :) Z całą pewnością pozycja jest inna niż dotychczasowo czytane przeze mnie książki kulinarne. Jestem pod ogromnym wrażeniem, tym bardziej, że spodziewałam się raczej poradnika typu "jak stworzyć szczęśliwą rodzinę" niż książki z przepisami. W tym przypadku zaskoczenie było bardzo przyjemne.

Edit: Jednak o czymś muszę jeszcze wspomnieć... MUFFINKI!!! Przepisy na muffinki czy to jabłkowe z kruszonką, czy bananowo-orzechowe, czy jagodowe to po prostu bajka! W przepisach użyta jest mąka orkiszowa, ale myślę, że zwykłej też można użyć i będzie dobrze :)
I pomyśleć, że rano miałam w ręce świetną formę do muffinek, której w końcu nie kupiłam, bo myślałam, że w życiu bym jej nie użyła! Dobrze, że ten błąd mogę szybko naprawić :)

Wydawnictwo:

Za możliwość przeczytania książki pięknie dziękuję Agnieszce z Weltbild 

Beata Pawlikowska, Blondynka w Indiach/Blondynka w Meksyku

Tytuł: Blondynka w Indiach
Autor: Beata Pawlikowska
Wydawnictwo: G+J RBA Sp. z o.o.
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2011

Źródło zdjęcia ---> klik<

     "Blondynka w Indiach" to pierwsza pozycja autorki, którą czytałam. O przygodach Beaty Pawlikowskiej chciałam przeczytać już dawno, ale jakoś tak jej książki omijały moje ręce. Na szczęście w jesiennej promocji Weltbild milion książek na jesień od 9.90zł zakupiłam sobie pakiet książek - "Blondynka w Indiach" i "Blondynka w Meksyku" i wreszcie spełniłam swoje zamiary.
      Moje pierwsze wrażenie nie było najlepsze. Nie podobał mi się sposób pisania książki, ani to, że treści powtarzają się w rysunkach i pod zdjęciami. Odniosłam wrażenie, że opowieści z Indii są naciągane i opisane na siłę - byleby powstała książka (stąd też pewnie nic nie wnoszące obrazki, których jedynym celem było pewnie zajęcie kilku kartek). Kilka wątków wydaje mi się być niedokończonych. Fakt dowiedziałam się o Indiach czegoś nowego - poznałam historię Taj Mahal, Czerwony Fort, Świątynię Szczurów, ale zdarzenia na pustyni i spotkanie w wiosce z dwoma chatkami zupełnie mnie nie zainteresowały.
     Względem książek Pawlikowskiej żywiłam wielkie nadzieje. Teraz myślę, że na jej książki patrzyłam przez pryzmat Martyny Wojciechowskiej, która prezentuje dla mnie o wiele wyższy poziom. A po lekturze "Blondynki w Indiach" wiem tylko jedno - Indie to miejsce, którego na pewno nie chciałabym zwiedzić ... a chyba nie taką funkcję miała spełnić.

* * * * * * * * * * * * * * *

Tytuł: Blondynka w Meksyku

Autor: Beata Pawlikowska

Wydawnictwo: G+J RBA Sp. z o.o.

Miejsce i rok wydania: Warszawa 2011

Źródło zdjęcia --->klik<


      Skoro "Blondynka w Meksyku" była w pakiecie postanowiłam i ją przeczytać. I tak sobie myślę, że może byłam zbyt surowa? Teraz dostrzegam humor zawarty w książce (i nawet przypominam sobie, że w poprzedniej też był). Dygresje mi tu tak nie przeszkadzają (nie tracę wątku). Może chodzi o miejsce podróży Pani Beaty? Może po prostu Meksyk zainteresował mnie bardziej? ... nie, chyba nie! Zmiany na lepsze zauważyłam już po 10 stronach. Fragment dotyczący obrony przed mężczyznami agrafką rozbawił mnie najbardziej :) Biedne dziewczyny muszą sobie jakoś radzić. Potem było trochę gorzej, gdy znów podpisy zdjęć powielały się z treścią książki i niepotrzebnie czytałam je dwa razy. Niestety historie o bóstwach i Aztekach mnie nie zainteresowały :( Na szczęście pod koniec pojawił się inny interesujący mnie temat - jedzenie. Czytanie o kuchni meksykańskiej sprawiło mi dużą przyjemność. Niestety choć uważam, że książka jest lepsza od poprzedniego tytułu to nie zaliczam jej do godnych polecania. Coś mi w niej nie gra :(

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Sardegny 

Trójka e-pik - literatura przygodowa/podróżnicza

Virginia C. Andrews, A jeśli ciernie...

Tytuł: A jeśli ciernie...

Autor: Virginia C. Andrews

Wydawnictwo: Świat Książki

Rok wydania: 2012

Zdjęcie okładki: Weltbild

      Po śmierci Paula, Cathy wraz z Chrisem wyprowadzają się w okolice San Francisco. W odludnym miejscu czują się bezpieczni, co pozwala im tworzyć parę - na wzór męża i żony. Ich pozorny spokój nie trwa jednak wiecznie. Nawet w tym przytulnym domu z dala od widma przeszłości wszystko wkrótce ma się odmienić. 

         Do sąsiedniego domu pewnego dnia wprowadza się tajemnicza kobieta z lokajem. Szybko zaprzyjaźnia się z młodszym synem Cathy - Bartem. Niestety nowo zawarta znajomość ma na Barta zgubny wpływ. Chłopak zmienia się nie do poznania. Zawsze był skrytym dzieckiem z mocno zaniżoną samooceną. Lubił bawić się w sam, gdyż miał problemy z akceptacją tego, czego oczekują od niego inni. Odwiedzając kobietę w czerni z sąsiedztwa niespodziewanie nawiązał dobry kontakt z jej lokajem i ślepo wierzył we wszystkie jego słowa. Gdy ten podarował chłopcu sekretny pamiętnik, chłopak całkowicie zatracił samoświadomość...

       "A jeśli ciernie..." to trzecia część historii rodzeństwa Dollangangerów. Tym razem narratorami są na przemian 10 - letni Bart i 14 - letni Jory. Książka ukazuje zaledwie kilka miesięcy z ich życia, ale jakże intensywnych, pełnych skrajnych emocji i mocnych zdarzeń. Prawie wszystkie sytuacje widzimy z dwóch perspektyw - Barta i Jory`ego. 

         Ta część wzbudziła we mnie największe emocje. Jeśli poprzednie części były mocnym uderzeniem to tym razem spadła na mnie lawina! Książkę czytałam ponad miesiąc, gdyż dosłownie co 5 stron musiałam robić przerwę, by "przetrawić" to co przeczytałam. Ja nawet nie wiem co o książce myśleć! Z jednej strony jest ona pełna okrucieństwa, negatywnych uczuć, niewyjaśnionych sytuacji i kłamstw, z drugiej strony nie potrafię wyjść z podziwu nad tym co stworzyła autorka. Jestem pewna, że tej książki nigdy nie zapomnę (mam na myśli całość). Pomysł na fabułę jest najbardziej oryginalnym pomysłem z jakim się spotkałam. Każda z części jest zupełnie inna, traktuje o innych sprawach, choć cała ta historia jest konsekwencją łańcuszka zdarzeń z przeszłości. "A jeśli ciernie..." jest dla mnie najtrudniejsza i najsmutniejsza. Bardzo ciężko mi się ją czytało, jednak wcale nie miałam zamiaru jej odłożyć całkowicie nie przekonawszy się co będzie dalej. Co więcej, choć książka była dla mnie tak "trudna" to w żaden sposób nie umniejszyła ciekawości nad pozostałymi częściami. Zastanawiam się czy pozostałe dwie książki będą równie dobre - tylko co jeszcze autorka mogła wymyślić, by utrzymać napięcie i zaciekawić czytelnika?

Wydawnictwo:

Za możliwość przeczytania książki pięknie dziękuję Agnieszce z Weltbild 

Uwaga!!!

Jeśli któraś z osób czytających tę recenzję, również ją czytała,

a ma ochotę o niej porozmawiać to proszę o maila:

magdalenardo@gmail.com

Chętnie porozmawiam o... Barcie, bo nie mogę przestać o nim myśleć, 

a nie chcę tutaj ujawniać wszystkiego, bo przecież nie wszyscy książkę mają już za sobą.

Niezapomniane lektury z dzieciństwa - klasa II (część 1)

Tytuł: Szewczyk Dratewka
Autor: Janina Porazińska
Ilustrator: Michał Grejniec
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Rok wydania: 1987

Zdjęcie: własne

     Szewczyk Dratewka był bardzo ubogim człowiekiem. Jego cały majątek stanowiły łachmany, stare buty, torba i kromka chleba. Chodził od wsi do wsi i trudnił się łataniem starego obuwia.

      Dratewka mimo swojego ubóstwa był bardzo dobrym człowiekiem. Chętnie pomagał potrzebującym - nawet zwierzętom. I tak pomógł raz mrówkom, innym razem pszczołom, a jeszcze kiedyś kaczkom. Zwierzęta podziękowały i obiecały odwdzięczyć się pomocą. Któregoś dnia Dratewka dotarł do zamku, w którym w wieży zamknięta była królewna. Pilnowała jej czarownica, która śmiałkowi, który wykona dwa jej zadania i rozwiąże zagadkę odda królewnę za żonę. Gdy jednak śmiałek nie sprosta zadaniom straci głowę. Nasz szewczyk postanowił spróbować, lecz okazało się, że zadania są bardzo trudne. Biedny szykował się już na śmierć, lecz  wtedy przyszły z pomocą mrówki, kaczki i pszczoły. I Dratewka mógł pojąć królewnę za żonę.
      Sympatyczna opowieść z ważnym przesłaniem. Okazana komuś dobroć zawsze do nas wraca. Warto czynić dobro, bez względu na to ile się ma. Każdy jest w stanie pomóc drugiemu człowiekowi.

Tytuł: Zaczarowana zagroda
Autorzy: Alina i Czesław Centkiewiczowie
Ilustracja na okładce: Bogusław Orliński
Zdjęcia wewnątrz książki: Czesław Nowicki, Wojciech Stan
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Rok wydania: 1993

Zdjęcie: źródło

    "Zaczarowana zagroda" to nie jest typowa lektura dla młodszych dzieci - nie jest to zbiór wierszy, bajka, baśń, opowiadanie czy powieść. "Zaczarowana zagroda" przypomina relację czy sprawozdanie z badań naukowych dotyczących życia pingwinów. Tematyka sugeruje nam, że to rodzaj literatury popularnonaukowej, przeznaczonej dla dzieci i napisanej w sposób bardzo przystępny. Rzecz dotyczy obserwacji wędrówek pingwinów, ich zwyczajów (wracają zawsze do swoich "gniazd") i umiejętności (wola przetrwania).
     Książeczki zupełnie nie potrafiłam sobie przypomnieć. Warto jednak ją odświeżyć, bo zawiera ciekawe informacje o życiu pingwinów, o których pewnie część z nas nie zdaje sobie sprawy :)

Tytuł: Słoń Trąbalski
Autor: Julian Tuwim
Ilustrator: Ignacy Witz
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Rok wydania: 1983

Zdjęcie: źródło

Zabawny wierszyk o słoniu wielkim jak słoń, który wszystko miał słoniowe ... prócz pamięci! Biedny zapominał o wszystkim, nawet własnego imienia zapomniał. Raz żona kazała mu iść do doktora, by go na starość wyleczył... lecz ten zapomniał dokąd wyszedł. Wreszcie kowal zbadał go dokładnie i zarządził kubeł wody codziennie na głowę, do tego supeł na trąbie. Lecz gdy przerażona żona spytała co to ma znaczyć po powrocie męża - ten już nic nie pamiętał.

    Wiersze Tuwima już raz czytałam w poprzednim miesiącu - jeszcze raz i wszystko będę znała na pamięć. Świetne są! Wracając do Trąbalskiego... to czasem myślę, że mam takiego jednego w domu :) - na szczęście imiona pamięta :)

Wszystkie trzy książeczki przeczytane w ramach wyzwania

Niezapomniane lektury z naszego dzieciństwa

w październiku - klasa II

Najlepsza książka na jesień - głosuj i Ty!

Wortal Granice.pl organizuje konkurs na Najlepszą książkę na jesień.

Biorąc udział w głosowaniu masz szansę na nagrodę :)

Weź udział w losowaniu już teraz ---- <klik>

Głosować można w dwóch terminach:

 1 - 10 października 2012: głosowanie internautów, wybór nominowanych tytułów,

 11 października 2012: ogłoszenie nominacji,

 11 - 21 października 2012: wybór laureatów, drugi etap głosowania internautów,

 25 października 2012: ogłoszenie wyników konkursu podczas Targów Książki w Krakowie. 

Dyplomik :p

      Muszę się pochwalić, że w wyzwaniu Niezapomniane lektury z naszego dzieciństwa we wrześniu przeczytałam najwięcej książek za co dostałam taki sympatyczny dyplomik :)

          Przeczytanie lektur do pierwszej klasy to oczywiście żaden wyczyn, ale jak zobaczyłam ten dyplomik to zrobiło mi się tak przyjemnie, aż zachciało mi się nadal czytać dziecięce książeczki. I w tym tygodniu zajmę się chyba tylko tym :)

Zapraszam do wyzwania, o którym możecie przeczytać i zapisać się ---> tu

W tym miesiącu czytamy lektury do klasy II:

• "Szewczyk Dratewka" J. Papuzińska
• "Doktor Dolittle i jego zwierzęta" H. Lofting
• "Pac, Bursztyn i goście" J. Grabowski
• "Kubuś Puchatek" A. A. Milne
• "Karolcia" M. Kruger
• "Zaczarowana zagroda" Centkiewiczowie
• "Słoń Trąbalski" J. Tuwim